Ruim drie maanden nadat zij de taak van Joke Sneep heeft overgenomen in het ouderenpastoraat van de Adventskerk, spreek ik met Janneke Bregman. Sinds eind oktober is zij de nieuwe pastoraal werker.

Janneke (40) woont in Gouda, waar ze werkt als projectleider toekomstgericht ouderenwerk in de PKN en een dag kinderen begeleidt op school. Op het moment dat ik Janneke spreek, is zij bezig met de voorbereidingen van een overdenking voor een uitvaart. “Dit vind ik mooi om te doen, je mag dan heel dichtbij de mensen komen. Ik probeer meestal een bijpassende tekst uit de Bijbel te verbinden aan het leven van de persoon.”

‘Ik heb hart voor kleine en grote mensen’

Grote en kleine mensen
Naast het leiden van uitvaarten bestaat het werk van Janneke voornamelijk uit bezoekwerk in verschillende huizen en het leiden van bijeenkomsten. Lange tijd zag het er niet naar uit dat Janneke later in het ouderenpastoraat zou gaan werken. Na 13 jaar voor de klas gestaan te hebben, begon ze aan de studie pastorale hulpverlening en maakte ze de switch naar het ouderenpastoraat. “Ik zeg weleens: ‘Ik heb hart voor grote en kleine mensen.’ Vanaf het moment dat ik in de kerk (pastoraal werker in Utrecht) ging werken, had ik het gevoel dat ik op mijn plek was en zijn er nieuwe dingen in mij aangewakkerd. Nadat deze baan stopte, heb ik de hbo-studie theologie gevolgd. Ik ben erg dankbaar dat ik nu opnieuw werk in het pastoraat gevonden heb.”

Traporgel
Janneke vertelt een herinnering uit haar kinderjaren. “Ik was 8 of 9 jaar en speelde blokfluit bij een oudere vrouw die op een traporgel speelde. Het raakte bij mij een snaar: samen muziek maken, haar rimpelige handen, wat ze mij vertelde over haar (geloofs)leven. Misschien is het daar toen al ontstaan om later met ouderen iets te doen?”

Begrensd
“Ik vind het bijzonder dat mensen hun verhaal aan je toevertrouwen. Daardoor ontvang je veel. Als ik naar mensen luister, ben ik niet iemand van de oplossingen. Maar probeer ik het verhaal tevoorschijn te luisteren. Als het (verborgen) verhaal mag klinken, en gehoord mag worden in het bevrijdende aangezicht van God, biedt dat vaak al troost. Ik vind het belangrijk om als pastor te beseffen dat je begrensd bent. Paus Johannes de 23e heeft eens gezegd dat hij bad: ‘God, het is Uw kerk, ik ga slapen’. En zo is het ook: ik ben geen redder, ik ben een naaste. Dat geeft dat ik mijn werk in ontspanning mag doen. Daarbij denk ik dat pastoraat iets is voor de hele gemeente; het omzien naar elkaar is de essentie van de kerk.”
Marieke Roggeveen