“Zij bleven volharden in het gebed en het breken van het brood”

Kloosterervaringen van een predikant

Elke ochtend tegen half tien luiden de klokken van de abdijkerk in Egmond-Binnen. De monniken onderbreken hun bezigheden en gaan richting de kerk en van buiten komen mensen uit Egmond en omgeving om met de kloostergemeenschap de eucharistie te vieren. Elke dag komt men samen voor het breken van het brood. De viering van de eucharistie vindt plaats onder twee gedaanten, dat wil zeggen dat zowel brood en wijn als heilige gaven worden uitgereikt aan allen die deel willen hebben aan de gemeenschap met het lichaam van Christus. Deze openheid tekent de kloostergemeenschap van Egmond.

De Benedictijnse St.-Adelbertabdij in Egmond-Binnen is met een onderbreking na de Reformatie in Egmond al meer dan duizend jaar een gemeenschap van Benedictijnse monniken. Benedictijnse monniken vormen een contemplatieve gemeenschap. Toch is het de missie van de gemeenschap niet alleen om God en elkaar te dienen maar ook om naar buiten te getuigen van de ruimte die deze manier van leven geeft. De Sint-Adelbertabdij is een rooms-katholieke leefgemeenschap van mannen, jong van geest, die het evangelische ideaal van Gods koninkrijk – de heerschappij van Gods liefde – in hun leven zoeken te realiseren.

Tweede huis

Ik kom graag bij de monniken van Egmond. Twee keer per jaar heb een week retraite voor studie en bezinnen en het weer opladen van de accu. De getijden van de dag bepalen dan het ritme van mijn leven en ik ervaar dit als uiterst rustgevend en heilzaam voor mijn ziel en zaligheid.

Het gastenhuis van de abdij is altijd weer een bron van inspiratie omdat je als gast telkens weer nieuwe mensen ontmoet en regelmatig kom ik daar oude bekenden tegen uit het werkzame leven van predikant in de kerk. Het contact met de abt en de andere monniken is altijd weer even hartelijk. De abdij van Egmond is voor mij een tweede huis geworden waar ik weer op adem kan komen in drukke tijden en nieuwe energie kan opdoen.

“De monniken in de abdij leven met een grote openheid voor de wereld en haar bewoners.”

Oblaat

Ondertussen ben ik opgenomen in de kring van belangstellenden die zich voorbereiden om oblaat te worden. Een oblaat is een gedoopt christen die zich heeft aangeboden aan God en die zich via een belofte heeft verbonden om te leven volgens de Regel van Benedictus en het heilig evangelie. Zowel mannen als vrouwen, van elke christelijke achtergrond, kunnen oblaat worden, maar zij verbinden zich wel aan een specifieke abdij. In mijn geval is dat de St.-Adelbertabdij. Benedictus spreekt in zijn Regel over het klooster als ‘een oefenschool voor de dienst van de Heer’.

Inspiratie

De abdij van Egmond is voor mij een belangrijke bron van inspiratie waar het de theologie betreft. Regelmatig worden er lezingen gegeven door auteurs van boeken en andere bekende, al dan niet theologisch geschoolde mensen die zich bezighouden met vragen van zingeving en spiritualiteit.

De abdij van Egmond ademt een oecumenische geest, die ook in praktijk wordt gebracht door de monniken, die leven met een grote openheid voor de wereld en haar bewoners, voor de verschillende godsdienstige en kerkelijke tradities, zoeken naar God in het leven van alle dag en van ieder mens persoonlijk.

Het gastenhuis van de abdij wordt vooral in de weekend druk bezocht. Heel vaak komen ook groepen gemeenteleden uit de protestantse traditie, al dan niet onder leiding van hun predikant of voorganger, voor een weekend naar de abdij. De abdij is een aantal jaren geleden helemaal gerenoveerd en als gast verblijf je in mooie kamers met sanitair.

Ik voel me als predikant bijzonder bevoorrecht dat ik zo dicht bij deze abdij kan wonen en werken om zodoende regelmatig te kunnen meedoen in het gemeenschappelijk gebed met de monniken en kan delen in het breken van het brood tijdens de viering van de eucharistie.

Ds. Roel de Meij Mecima, predikant in Den Helder

Foto’s: Gerard Oonk