inloggen

“Het platform met nieuws van en voor
kerkelijke gemeenten in de regio Alphen aan den Rijn.”

Van U is de toekomst

Meer uit deze categorie

Met de visienota van de Protestantse Kerk zetten we een stip op de horizon: Dáár gaan we naartoe – maar hoe? Welke kant gaat de kerk op? Waar weten we ons toe geroepen? Welke bijdragen willen we leveren aan gemeenten, de maatschappij en u persoonlijk? 

Deze toekomstdroom lijkt misschien ver-van-ons-bed, maar we willen deze toch graag met u delen, om u te inspireren. We stippen de hoofdpunten aan, op basis van de beelden die erbij gebruikt worden. Daarna werpen lezers een persoonlijke blik op de toekomst van hun gemeente over tien jaar.

Ds. Anne-Marie van Briemen

Genade als grondtoon

Met stip op nummer 1 staat genade als grondtoon. Het vormt de basis waarop deze visienota is gebouwd. Kort samengevat betekent het dit: We leven van genade, van wat God ons schenkt. Dit geeft vertrouwen en zet ons aan om vreugdevol en vrijmoedig ons in te zetten voor kerk en samenleving. 

Gemeenschap van Woord en Tafel

Bij een kerk als tafelgemeenschap denkt u wellicht eerst aan de avondmaalstafel. Dat is terecht, want juist daar ontvangen we en delen we Gods genadegaven heel concreet in brood en wijn. We verlangen ernaar dat het Woord zo wordt gehoord en vertolkt dat het in deze tijd klinkt als een ontdekkend, bevrijdend en hoopvol woord van genade. Dat vereist aandachtig horen om tot verdieping van de verkondiging van het evangelie te kunnen komen, in een veelheid van vormen en op allerlei plekken.

Kinderen van één Vader

Wie bij God hoort, hoort ook bij elkaar. Daarom vinden we het belangrijk om samen binnen en buiten de eigen geloofsgemeenschap over de kerkmuren heen elkaar te zoeken en waar mogelijk samen te werken. Lokaal en mondiaal. We werken aan concrete eenheid door middel van ontmoetingen, geloofsgesprekken en het doen van activiteiten samen met onder meer migrantenchristenen.

Van U is het Koninkrijk

We worden geroepen om toegewijd aan God te leven. Thuis en in de kerk en over de hele wereld. Concreet door gebed, lied en daar te zijn waar Jezus zich laat vinden en in het bijzonder op die plekken waar het leven pijn doet en mensen lijden. We streven naar een vernieuwde cultuur van lied, woord en gebed en in de eredienst. Maar ook aan kerkelijke vergadertafels, in kleine kring, in het persoonlijk leven en in de samenleving.

De kerk is aanwezig tot in de haarvaten van de samenleving. Door middel van nieuwe kerkvormen zoeken we contact met doelgroepen die geen band met de kerk meer hebben. 

Het is de roeping van de kerk om dáár te zijn waar de Geest werkt en Jezus zich laat vinden. Om deze roeping te volgen is een mozaïek van kerkzijn nodig. Deze visie vormt ons. Vanuit genade leven wij, Gods toekomst tegemoet.

Hoe zijn we over tien jaar gemeente van Christus in Alphen aan den Rijn e.o.? 

In de visienota van de Protestantse Kerk in Nederland staat: “Wij leven van wat we ontvangen en genade is daarbij de grondtoon.”

Dit geldt ook voor onze gemeente in Hoogmade. Wij zijn klein, maar kunnen op zondag een eredienst bijwonen in ons eigen kerkgebouw. Het aantal kerkgangers varieert van twintig tot veertig en er is een groot saamhorigheidsgevoel. Dat uit zich in aandacht voor elkaar, het van harte meezingen (wanneer mogelijk) en onderlinge gesprekken.

Over tien jaar hoop ik nog steeds naar erediensten in onze kerk te kunnen gaan. Om dat mogelijk te maken zullen we hulp nodig hebben, want de vacatures in de kerkenraad kunnen we niet meer invullen. 

Na goed overleg met kerkenraden en kerkleden is besloten een fusie aan te gaan met de Protestantse Kerk in Woubrugge. Door dit besluit kan de gemeente Hoogmade voorlopig de kerkdiensten blijven bezoeken en beleven in haar eigen kerkgebouw. Daar zijn we als gemeente heel dankbaar voor.

Tiny Nijhoff,
protestantse gemeente Hoogmade-Rijpwetering

De kerk als een kalme en tolerante plek om uit te zoomen naar de grotere vragen contrasteert denk ik prima met de gejaagdheid en prestatiegerichtheid van deze tijd. De rol van de kerk is hierdoor denk ik uniek en steeds relevanter. Om deze te behouden of versterken is wel een houding van acceptatie en uitnodiging nodig.

De kerk over tien jaar die ik voor me zie is actief buiten de vier muren, met een voortrekkersrol in buurtinitiatieven en liefdadigheid. Binnen de vier muren zie ik de kerk graag veelzijdig worden: niet alleen de zondagse eredienst maar een divers aanbod met voor ieder wat wils, met ook bewust laagdrempelige, gezellige activiteiten.

Tot slot zie ik ook graag een kerk met zelfreflectie en aanpassingsvermogen. De tijd verandert, wees bereid om mee te bewegen. Dat zie ik niet als een concessie, maar als teken van een gezonde gemeente.

Jelle van Doorn, Lichtkring

Via Google zijn onder meer de volgende artikelen of uitspraken te vinden: 

‘Kerken verdwijnen’, ‘Kerken lopen leeg’, ‘Corona versnelt leegloop kerken’, ‘Dreigend domineestekort’, ‘Veel gelovigen die niet naar de kerk mochten, zijn niet teruggekeerd zodra de omstandigheden dat wel weer toelieten’, ‘De gewoonte van de kerkgang is bij veel mensen doorbroken. Ze hebben een andere invulling gegeven aan hun zondag, en zijn daar kennelijk tevreden mee’.

Dit ziet er niet hoopvol uit. Ook in de Maranathakerk is er terugloop van leden en kerkgangers. De gemeente vergrijst en er komen nauwelijks jongeren bij. Zal de behoefte om je aan te sluiten bij een kerk, door alles wat er nu gebeurt in de wereld, verder afnemen of juist toenemen? Er moet iets worden gedaan om mensen en vooral jongeren aan te trekken. Bijvoorbeeld de Alphacursus, scholendiensten, gebedsgroepen, andere opzet van de kerkdienst e.d. 

Hoe de kerk er over tien jaar uit ziet, is moeilijk te voorspellen. Wij denken en geloven dat God Zijn gemeente niet in de steek laat en dat er altijd weer nieuwe mogelijkheden en initiatieven ontstaan om de kerk levend te houden. 

Marianne en Ronald Huiskens, Maranathakerk

Als vrijzinnige christen kijk ik anders naar de wijze waarop in deze nota over God, Jezus, Heilige Geest en Genade wordt geschreven. Treffend is echter wel dat juist de in de nota aangehaalde verhandeling over de Emmaüsgangers mij het aanknopingspunt biedt om tien jaar vooruit te kijken. De visienota stelt dat deze Emmaüsgangers Genade overkomt. Ik stel dat zij de Genade zochten en vonden omdat juist zij het initiatief namen om Jezus uit te nodigen voor de maaltijd. Daarmee zij onderstreept dat de mensen handen van God zijn. Door geloofswaarheden centraal te blijven stellen blijft De Kerk een instituut dat te veel met zichzelf in de weer is. De Kerk en zeker onze wijkgemeente zou zowel nu als over tien jaar een hartelijk verwelkomende plek moeten zijn en de aanjager van intrinsiek respect voor en van iedere levende ziel, uitgaande van de praktische voorbeelden die Jezus gaf. Onder deze uitdaging zet ik graag mijn schouders.

Ad Hesseling, Oudshoornse Kerk

In mijn somberste momenten denk ik weleens: “Wanneer zal de laatste ouderling in de Adventskerk het licht uitdoen?”

Uit een gezang herinner ik me de woorden ‘‘t Is God die trouw zijn kerk bewaart.’ Aan Zijn trouw ligt het niet, dat belijden we elke zondag bij het votum. Maar: hoe zit het met ónze trouw?

Het nare gevoel dat ik heb is dat langzamerhand het begrip ‘trouw’ in vele opzichten sterk terugloopt en dat zich binden steeds meer gezien wordt als een beperking van de individuele vrijheid. Let wel, ik ben geen psycho- of socioloog, ik kijk alleen maar naar wat ik zie.

Bij mijn huisbezoeken als ouderling sprak ik over de ‘drietrapsraket’ van de kerk. Hoe werkt het uit als je niet meer naar de kerk gaat?

  • voor jezelf: je blijft hangen in oude gedachten, er komt niets nieuws meer bij
  • voor je woonomgeving: ‘Oh, die blijft ook al weg, waarom zou ik dan nog gaan?’
  • de kerk mist inkomsten, waardoor ze haar rol minder goed kan vervullen.

Misschien stammen mijn denkbeelden wel uit het jaar 1223, maar hopelijk begrijpt u dat ik mijn hart vasthoud. Gelukkig is God er ook nog. ‘t Is God die trouw zijn kerk bewaart.’ Dat geeft me dan weer moed. 

A.W.A.P. Bouman, Adventskerk

Oudere berichten