Ds. Sara de Vries-Terpstra: “Mooi hoe de Geest werkt”

Sara (38) groeide op in Friesland. Toen ze trouwde met Irmen, uit Hengelo, gingen ze wonen in Nijverdal. “We wilden kijken of we dat konden: samen opnieuw beginnen op een onbekende plek.” Gelukkig bleken ze het te kunnen. Vervolgens verhuisden ze naar Sintjohannesga. Daar werden Jildou (9), Sytze (7) en Jelle (1) geboren. 

Bijna tien jaar was Sara predikant in Sintjohannesga-Delfstrahuizen. Ze vond het moeilijk om haar gemeente zo, in coronatijd, te moeten achterlaten; moeilijk dat ze niet afscheid kon nemen zoals ze had gewild. En ook de start in Alphen is niet eenvoudig. Bij de intrededienst waren maar dertig mensen aanwezig. De kinderen konden pas in februari voor het eerst naar hun nieuwe school. Zomaar even ergens aanbellen om kennis te maken is er niet bij. Sara heeft genoeg plannen, maar die moeten nog wachten. “Dat is niet leuk, maar het komt allemaal nog wel. Ik heb zin om straks als kerk weer leuke dingen te gaan doen! Dingen waar we energie van krijgen, activiteiten waarbij mensen kunnen aanhaken en dan zien: in de kerk gáát het ergens over.”

Kleine duwtjes

Sara had niet verwacht dat ze juist nu zou verkassen. Maar op allerlei manieren kreeg ze de bevestiging dat ze geroepen werd naar de Adventskerk. Dat tekent volgens haar de manier waarop God vaak werkt: met kleine duwtjes uit onverwachte hoek.

Na de middelbare school wist ze niet welke kant ze op zou gaan. “Totdat iemand in de sportschool, op de loopband naast me, zei: is theologie niet iets voor jou?” Dat bleek een schot in de roos. In de studie theologie kwamen allerlei interesses samen: taal, psychologie, kerk en geloof, filosofie, omgaan met mensen.

Na dat eerste duwtje in de goede richting volgden er meer. Zo groeide ze toe naar het predikantschap. “Tijdens mijn studie vond ik alles leuk: voorgaan, gesprekken voeren, jongerenwerk… In elke bijbaan die ik had, deed ik een stukje daarvan. Maar op den duur miste ik de samenhang. Als predikant heb je al die stukjes bij elkaar in je werk. En dat is precies wat ik nodig heb.”

Toch is het best een stap om dominee te worden. “Je draagt een grote verantwoordelijkheid, en als je eraan begint, denk je: kan ik dat wel? Steeds weer merk ik: ik kan het zelf niet, maar God helpt me erbij, Hij geeft me wat ik nodig heb. Als ik zelf probeer te beredeneren hoe het allemaal zit met God, kom ik er niet uit; maar vervolgens ervaar ik dan tóch hoe Hij me steeds weer aanspreekt. Je hoeft niet alles te beredeneren, je mag geloven als een kind.”

Creativiteit

Wat vindt ze het mooiste in haar werk? “Dat je in gesprekken dingen ziet gebeuren die je zelf van tevoren niet had kunnen bedenken. Dat je ziet: zó werkt de Geest.” Sara omschrijft dat als creativiteit. “Door creativiteit ontstaat iets. Dat is wat de Geest doet – creëren, scheppen, ook door jou en mij heen. Bij de schepping maakte de Geest orde in de chaos. Hetzelfde gebeurt bij knutselende kinderen: van een tafel bezaaid met knutselspullen maken ze iets moois. En zo gaat het ook als iemand zijn of haar verhaal met je deelt. Dat verhaal kan een chaos zijn, maar doordat je vragen stelt en samen zoekt naar woorden, ontstaat er iets van orde in. Mooi toch, dat je daar als predikant aan mag meewerken!” 

Hella Verweij